Na terenie naszego nadleśnictwa znajdują się piętnaście użytków ekologicznych. Na szczególną uwagę zasługuje kilka z nich:

Użytek ekologiczny „Ginterowo"
Rozległe, podmokłe obniżenie terenu pomiędzy jeziorami Straduńskim i Długim. W większości zajęte przez płytkie rozlewiska, szuwary wielko turzycowe, mozgowe, pałkowe oraz młode olsy i łozowska. Fragmentarycznie występują dawno nieużytkowane, zarastające łąki oraz pozostałości mechowisk. Obiekt stanowi bardzo cenne miejsce bytowania ptactwa wodno-błotnego oraz bobra.

Użytek ekologiczny „Szuwar Niekurski"
Niewielki, śródleśny kompleks torfowiska przejściowego z turzycą nitkowatą, szuwaru wielkoturzycowego i niewielkiego zbiornika astatycznego. Widoczne ślady przesuszenia w przeszłości, obecnie całość silnie podtopiona. Na części – samosiew olszy czarnej. Stanowisko cennego wątrobowca – wgłebika pływającego. Stanowisko cennej flory i miejsce bytowania ptactwa wodno-błotnego i płazów. Siedlisko przyrodnicze 7140 – torfowiska przejściowe i trzęsawiska.

Użytek ekologiczny „Nenufarowe oczko"
Śródleśne jezioro z przyległą nieużytkowaną łąką. Jezioro-eutroficzne  z licznymi nymfeidami (żabiściek, grążel, grzybienie) oraz dość wąskim pasem szuwarów pałkowych, trzcinowych i wielkoturzycowych. Naokoło jeziora wąski pas olsu. Siedlisko przyrodnicze 3150 Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne.

Wszystkie zbadane w Nadleśnictwie Trzcianka obiekty obejmowały ekosystemy wodno-błotne. Ekosystemy hydrogeniczne stanowią pod wieloma względami niezwykle ważny element krajobrazu Polski, Warto nadmienić, że olbrzymia część gatunków ginących i rzadkich to gatunki związane z ekosystemami mokradłowymi. Rola mokradeł wyraża się również w ich szczególnym traktowaniu. Wraz z zanikaniem ekosystemów bagiennych znika z naszego środowiska wiele stanowisk, niekiedy całych populacji i gatunków roślin i zwierząt.
Ochrona terenów podmokłych powinna być jednym z ważniejszych zadań nie tylko dla ochrony przyrody ale także szeroko pojętej gospodarki wodnej kraju.